Hilde Geurts

Hoofdonderzoeker & oprichter d'Arc

Sinds 1998 richt ik me op onderzoek bij mensen met een autisme en/of ADHD diagnose. In het begin was de centrale vraag of  neuropsychologische testen (i.e., cognitieve profielen) ondersteuning konden bieden bij het onderscheid tussen  kinderen met een autisme of ADHD diagnose. Destijds was het idee dat naast een diagnose autisme, een diagnose ADHD niets toevoegt. Het idee was dat het vergelijken van ADHD en autisme, hetzelfde was als appels en peren vergelijken. Er zijn wel overeenkomsten, maar de verschillen zijn groter. De conclusie van mijn proefschrift (1998-2003, Vrije Universiteit Amsterdam) was dat de overeenkomsten juist groter zijn dan de verschillen. Naast een focus op executieve functies, richtte ik me ook op pragmatiek (het communicatieve gebruik van taal). We wistten al dat kinderen met autisme hier vaak moeite mee hebben, maar uit het onderzoek bleek dat dit ook gold voor kinderen met ADHD. Daarnaast bleek dat bij veel kinderen met een ADHD diagnose, een autisme diagnose mogelijk een passendere diagnose was geweest.

Nu richt ik me nog steeds op onderzoek naar autisme en/of ADHD en ook nog steeds op cognitie, maar hier is veel meer bijgekomen. We hebben als lab onderzoek gedaan naar kinderen, tieners, jong volwassenen en ouderen. We kijken naar angst, depressie en Parkinsonisme, maar ook andere psychische en lichamelijke problemen die mensen  die autistisch zijn en/of een ADHD diagnose hebben rapporteren. We kijken naar de kwaliteit van leven en onderzoeken welke interventies al dan niet werken. Om dit onderzoek te doen, werk ik met een team van mensen waaronder ook ervaringsdeskundigen.

Door de financiering via persoonlijke beurzen zoals de VIDI (2010 NWO) en de VICI (2017 NWO), hebben we en kunnen we nu grootschalig onderzoek doen naar de impact van veroudering bij mensen met een autisme diagnose. Bij de eerste studies werd duidelijk dat op sommige cognitieve fronten ouderen met autisme het beter doen dan ouderen zonder autisme. Nu zijn we aan het kijken of dat inderdaad klopt en hoe dit zou komen. Hierbij hebben we nu extra aandacht voor thema’s als individuele verschillen, camouflage en in de nabije toekomst ook menopauze.

Naast onderzoek ben ik actief als docent op de Universiteit van Amsterdam (sinds 2002) en ben ik als neuropsycholoog al sinds 2007 actief bij het Dr. Leo Kannerhuis, een TopGGZ instelling (onderdeel Youz, Parnassia groep). Sinds 2011 ben ik bijzonder hoogleraar autisme: cognitie gedurende de levensloop en sinds 2018 daarnaast ook hoogleraar klinische neuropsychologie. Beiden aan de Universiteit van Amsterdam, bij de afdeling psychologie (programmagroep brein & cognitie). Naast het bestuurswerk wat ik in het verleden heb gedaan voor de EUNETHYDIS (Europees ADHD netwerk), de INSAR (Internationaal Autisme netwerk), CASS18+ (netwerk voor hulpverleners die met volwassenen werken), heb ik als medevoorzitter gewerkt aan de multidisciplinaire richtlijn voor volwassenen met een autisme diagnose (2013). Ook heb ik samen met anderen de academische werkplaats Reach-Aut opgericht (2014 tot 2018, ZonMW) die later is samen gegaan met SamenDoen! en nu verder gaat onder de naam academische werkplaats autisme (AWA, 2019 tot 2022, ZonMW). Momenteel zit ik in de board of trustees van Autistica (2019-).

Mijn lidmaatschap en bestuurswerk bij de Jonge Akademie (2013-2018), mijn fellowship bij het NIAS (2016/2017) en het samen met anderen oprichten van de Amsterdam Young Academy (2018) zijn allemaal extra kersen op de taart geweest in de afgelopen jaren van het werken in de academische wereld. Het pastte allemaal goed bij mijn nog steeds aanwezige wens om onderzoek en praktijk te combineren en zoveel mogelijk te spreken over wat we qua onderzoek doen en hoe we samen meer kunnen bereiken.